Αναποδος

Πριν καμιά 50αρια χρόνια βγήκα ανάποδα στον κόσμο τούτο, με μια μακρόστενη κεφάλα να (μετά συγχωρήσεως).

Έκτοτε η κεφάλα στρογγύλεψε, έγινε κανονική προσαρμόστηκε και ασχολήθηκε με ένα κάρο πράγματα. Εξερεύνησε την Ελλάδα απ’ άκρου εις άκρον (λέμε τώρα) και επειδή, λένε, ήταν καλή κεφάλα, την εξάγανε και στο εξωτερικό, στας Ευρώπας. Εκεί δεν στέριωσε να μείνει γιατί το κλίμα δεν είναι καλό και γιατί δεν είναι σαν την Ελλάδα.

Λόγω της ανάποδης γέννας (α ρε μάνα τι τράβηξες!) πάντα ανάποδο με ανέβαζαν, ανάποδο με κατέβαζαν. Ίσως γιατί σε όλα λέω «δεν γίνεται» και μετά όλα τα κάνω. Φύσει απαισιόδοξα αισιόδοξος ασχολούμαι με το περιβάλλον, την εκπαίδευση και τις επιχειρήσεις πάντα από την «περίεργη» καινούργια πλευρά τους. Από τους πρώτους που έφεραν την ουρία-φορμαλδεΰδη, την ηλεκτρονική εκπαίδευση και τις δικτυωμένες επιχειρήσεις  στην Ελλάδα

Πολιτικό τέκνο και υπόλοιπο της μεταπολίτευσης ευθύνομαι για τα κακά της μοίρας μας, ευθύνομαι για τα δάνεια και τα μνημόνια. Φράγκο δεν έφαγα, γι αυτό είμαι άφραγκος, οιονεί άνεργος μικροοφειλέτης, μικροεπαγγελματίας, αλλά μεγάλο μυαλό για τους άλλους. Τα τελευταία χρόνια αγανακτισμένος, οργισμένος με τους γύρω μου μεταμορφώθηκα σε σκύλο ράτσας αδέσποτου, φόρεσα την καλή μου φορεσιά (μαύρο κοστούμι, λευκό πουκάμισο και δερμάτινη λαιμουριά) και κυκλοφορώ γενικά στον κυβερνοχώρο, για να γαυγίζω στους νοικοκυραίους και τα χρυσά κλούβια αυγά.